Dat andermans kinderen ‘andermans kinderen’ zijn, heeft een reden. Ongemanierde betweters die geen gezag accepteren, kunnen onmogelijk door jou of mij zijn opgevoed. Onze kinderen kennen grenzen, maar ook weer niet zoveel grenzen dat ze bij anderen het gevoel hebben way out te kunnen gaan. Het komt nogal nauw bij opvoeding.

Toch is het ook weer niet zo moeilijk. Om het voor iedereen makkelijker te maken en het fenomeen ‘andermans kinderen’ uit te roeien, lijkt het me goed de drie basis-etiquetteregels voor kinderen die ergens gaan spelen of logeren, te publiceren en te hopen op brede verspreiding via de Interwebs. Zo kan de kennis die wij al van onze moeders meekregen, ook worden overgedragen op anderen, die dit geluk niet hadden. Zie het als een kleine bijdrage aan een betere wereld.

1. Je doet gewoon wat de ouders van vriendjes aan je vragen (mits)
Als een ouder van een vriendje je verzoekt om iets redelijks te doen, dan doe je dat direct. Zonder ‘ja maar’, een lang gezicht of getreuzel. Ik heb het hier over praktische hulpvragen zoals tafel afruimen, logeerkamer fatsoeneren of nou eindelijk eens gaan slapen. De ‘mits’ geldt voor de categorie creepy vragen van volwassenen. Deze moeten natuurlijk resoluut worden afgewezen, direct gevolgd door een telefoontje naar huis, weg rennen, hard gillen of alledrie tegelijk.

2. Je bewaart je betweterige houding voor thuis
Je gaat niet over alles in discussie met de ouders van je vrienden, laat staan dat je hun gedrag bekritiseert. Ik weet wel dat dit door sommigen juist gezien wordt als mondig, een teken van grote wijsheid of zelfs hoogbegaafdheid van een kind. Feit is echter dat een ander het oervervelend vindt om opgescheept te zitten met een kind dat alles van kritisch, betweterig commentaar voorziet.

3. Je houdt je fatsoen
Je vraagt niet om snoep, noch om ander eten. Je graait al helemaal niet zelf iets uit een doos, ook al staat deze open op tafel. Je wacht tot iemand je iets aanbiedt en dan accepteer of bedank je beleefd. Wat je wil. Het enige dat altijd toegestaan is: vragen om een glaasje water. Verder is het goed te weten dat je thuis misschien wel op de bank mag springen, en gillend door het huis rennen, of juist demonstratief verveeld onderuit in een stoel kunt hangen, zeggend dat je nergens zin in hebt en niks leuk vindt… Bij anderen doe je dat dus niet.

Drie regels, zo makkelijk is het. Als andere ouders deze vanaf vandaag ook gaan toepassen, zijn we binnenkort verlost van het verschijnsel ‘andermans kinderen’. Stel je eens voor hoeveel ergernis dit nationwide gaat besparen. Ik zal het verschil overigens niet merken, want andermans kinderen komen al jaren niet meer. Ze vinden mij veel te streng en onaardig. En dat terwijl er hier altijd vriendjes en vriendinnetjes spelen en logeren.

Die van jou ja, inderdaad. Daar beleven we tenminste allemaal plezier aan.

—

Naschrift
Dit is een post op verzoek van enkele gewaardeerde volgers op Twitter, naar aanleiding van een bredere ‘discussie’ over opvoeding. Ik weet zeker dat ook mijn eigen kinderen bovenstaande regels zo nu en dan overtreden. Ik heb echter goede hoop dat een blik van mij of anderkinds ouders, voldoende is om ze dat te laten beseffen. Corrigerende blikken zijn trouwens zó ondergewaardeerd.
—
Nog een nagekomen bericht: waar ‘moeder’ staat kan ook ‘vader’ gelezen worden. Ik ben alleen door mijn moeder opgevoed dus ik vergeet de vaders nogal gauw. Geheel ten onrechte natuurlijk.