Ik kocht de Volkskrant laatst eigenlijk alleen maar vanwege het artikel over Twitterverslaafden, om voor de hand liggende redenen. Dat artikel was flinterdun en nauwelijks lezenswaardig. Pakkender vond ik de kop op de voorpagina: ‘Mannen bij crèche beladen’. In het artikel zegt Louis Tavecchio, hoogleraar kinderopvangstudies aan de UvA, dat hij niet meer naar buiten treedt met plannen om meer mannen te werven voor de kinderopvang. Hoe begrijpelijk dat enerzijds ook is gezien de dramatische gebeurtenissen in enkele Amsterdamse crèches, het zou nog dramatischer zijn als dit het definitieve einde van mannen in de kinderopvang en in het basisonderwijs zou betekenen.

Nu al groeien mijn kinderen op in, wat zij ook zelf ervaren als een matriarchaat. Nog niet zo lang geleden vroeg mijn dochter zelfs waarom er zo veel meer vrouwen op de wereld waren dan mannen. Van sportvereniging tot school en van tekenles tot drama, mijn kinderen ontmoeten alleen vrouwen. Enige uitzondering is de drumleraar van mijn zoon, die hij niet voor niets op handen draagt. Er is al veel geschreven over de gevolgen van het ontbreken van rolmodellen voor jongens. Maar ook voor meisjes is het noodzakelijk om te zien en te ervaren hoe mannen zaken aanpakken. Dat is ook leren.

Ik vrees dat de weerslag van de gebeurtenissen in Amsterdam, op de toch al dramatische aanmeldingscijfers van jongens voor de Pabo en MBO opleidingen tot pedagogisch medewerker, enorm is. Als gezonde vent die het leuk vindt om met kinderen op te trekken en daarom het onderwijs in wil, zou je jezelf bijna verdacht maken. De keuze voor een andere studie is dan snel gemaakt. Alleen al om die reden moeten we de hysterie achter ons te laten en deze zaak zien voor wat het is: een groep criminelen van de allerlaagste soort heeft walgelijke misdaden gepleegd waarvoor ze zwaar bestraft horen te worden. Dat betekent niet dat elke man in de kinderopvang of in het basisonderwijs verdacht is.