Zweden mogen dan wel ‘iconisch’ zijn volgens de Volvo commercials, mijn hysterische buien zijn gewoonweg episch. Dat weten ze bij Volvo ook sinds vanochtend. In de premenopauzale fase waarin ik sinds een tijdje verkeer, is ‘perspectief’ namelijk een ontzettend relatief begrip.
Vanochtend belde ik de Volvo garage en schreeuwde zo ongeveer het volgende in de telefoon: “IK HEB MIJN PUPPY OPGESLOTEN IN DE AUTO. DE SLEUTEL LIGT OP DE VOORBANK EN DE RESERVESLEUTEL HANGT BIJ MIJN MAN AAN DE BOS. MIJN MAN IS IN HET BUITENLAND EN IK MOET NAAR EEN BEGRAFENIS. HELP MIJ!!!”
De iconische Volvo-garage-man: “Ik weet niet wat ik voor u kan doen. Wij breken geen auto’s open. Ik geef u het nummer van Volvo Assistance”.
Ik bel en schreeuw snikkend tegen de Volvo-Assistance-mevrouw: “HELP MIJ! MIJN PUPPY ZIT IN DE AUTO OPGESLOTEN EN IK MOET NAAR EEN BEGRAFENIS.”
De iconische Volvo-Assistance-mevrouw: “Wat ontzettend erg voor u. Ik ga heel snel een melding maken bij de garage die u zojuist aan ons heeft doorverwezen”.
Ik denk nog even: “Huh, diezelfde garage?”, maar daar gaat alweer het auto-alarm af, want puppy Ollie loopt inmiddels over de achterbank. Ik denk: “Whatever, als er maar iemand komt!”
Na een half uur word ik teruggebeld door de iconische Volvo-garage-man, dezelfde inderdaad: “Ik heb het nog eens met mijn collega besproken, maar wij kunnen u niet helpen. We kunnen de auto wel afslepen of zo, maar we breken geen auto’s open.”
Op dat moment gaat het alarm weer af en loei ik mee: “JULLIE ZIJN VOLVO ASSISTANCE EN JULLIE LATEN ME ZITTEN? DAT KAN TOCH NIET? IS ER DAN NIEMAND DIE MIJ KAN HELPEN?” (Ja, ik zei het echt… beschamend episch dramatisch).
De iconische Volvo-garage-man is wel klaar met mij en komt met een ‘oplossing’: “We bellen de Wegenwacht voor u en dan moeten ze maar zien of er vervangend vervoer geregeld kan worden”.
Door mijn hysterie heen roep ik nog: “VERVANGEND VERVOER? IK BEN TOCH ZEKER NIET DE EERSTE DIE DIT OVERKOMT? WORDEN AL DIE AUTO’S AFGESLEEPT?”
Het antwoord zal ik nooit weten want inmiddels is pup Ollie klaar met de zaak en wil eruit. Hij heeft even geslapen, maar nu moet er toch echt gewandeld worden. Ik hang op.
Het alarm klinkt, mijn zweet parelt en ik weet dat ik die begrafenis in Zutphen niet meer ga halen.
Net op het moment dat ik serieus nadenk over hoe ik het best een raampje kan intikken, zie ik de Wegenwacht aankomen. De monteur is welgeteld anderhalve minuut bezig om de deur te openen. “Mevrouw, ik doe dit een paar keer per dag. Fluitje van een cent.”
Deze man is zo episch iconisch, daar kan geen Zweed tegenop. Himmelhoch jauchzend hysterisch bedank ik de man.
Ik was zelfs nog op tijd voor de koffietafel.
Vrouwke blogt 
Teleurstellend om nu voor altijd te weten dat het I makkelijk is om jouw auto te openen.
Ondertussen natuurlijk ook heel fijn voor jou dat alles tot nu toe goed ik afgelopen.
Vriendelijke groet,
Ik ben niet van het twitteren, dus er zal me wel veel ontgaan, maar ik wil graag kwijt dat ik deze en andere bijdragen van Vrouwke van Stavast met plezier heb gelezen. Die naam vind ik ook leuk trouwens. Humor, zelfspot en vrouwelijkheid – dat zijn kwaliteiten die je niet zo vaak samen ziet. Maar hier dus wel. Ben ik even heel vrolijk van geworden. Groet!
Update, 16 april 2014: Per Twitter DM excuses van Volvo Nederland. Ze hadden mijn case geanalyseerd en het had nooit zo mogen lopen. Ik denk, informeer jullie maar even.
Ik zie je helemaal voor me!
Wat me vooral fascineert is dat de Volvo mensen totaal geen oplossing lijken te willen aandragen. Valt waarschijnlijk buiten de instructies. Zo rigide/degelijk is Volvo dan dus ook.
Ik zie aan mijn bezoekersstatistieken dat Volvo headquarters wel meeleest. Allemaal Zweedse bezoekers. Op Twitter is een Volvo dealer me gaan volgen. Ze vertrouwde me toe dat ze de post had rondgestuurd in haar bedrijf, om aan te geven hoe een klant niet behandeld moet worden. Volvo Nederland vroeg in DM op Twitter mijn kenteken op om de zaak te kunnen reconstrueren. Vind ik dan wel weer erg lollig allemaal.
Yay voor Wegenwachtmeneer! 😀 Blij dat Ollie geheel veilig is, ook. Raampje intikken (altijd aan de passagierskant) gaat overigens het best als u een barrière (jas, trui, sjaal) tussen uw vuist/steen/ander inbeukvoorwerp en uw raam houdt, maar is in het geval van Ollies inderdaad een allerlaatste redmiddel, want je wil niet dat hij onder een schervenregen bedolven wordt. Tot zover mijn ruitje-intik-tips. 😀
Ik dacht dus inderdaad, ik kan niet zomaar een bloempot pakken en die door de ruit gooien, met een pup achterin. Ik knoop je tips in mijn oren!
Dank en sterkte voor je dierbaren met je epische postmenopauze buien. 🙂
Ja, het valt niet mee met mij. Maar hee, ik zie dat van mezelf hè, dat geeft lucht voor de omgeving!
GEWOON ALTIJD METEEN DE WEGENWACHT BELLEN! DUS. 🙂
Ik begreep vandaag van iemand op Twitter dat Volvo Assistance alleen maar afsleept en helemaal geen noodreparaties en dergelijke doet. Wist ik niet. Dus inderdaad, in het vervolg meteen de Wegenwacht bellen. Maar eerst mijn lidmaatschap op Route Mobiel opzeggen dan 😉
Haha, zoals je het beschrijft klinkt het ook nog hilarisch, iets dat vanmorgen toch echt niet zo om te lachen was!
Nee, ik was echt bizar hysterisch. Dat zei ik ook nog tegen de iconische Volvo-garage-man. Overigens heeft iemand van Volvo vanavond via Twitter contact met me opgenomen om uit te zoeken wat er nou precies gebeurd is. Morgen zie ik de statistieken vast omhoog schieten want dan leest de complete lokale Volvo garage deze post. Heb wel nog even vermeld dat ik normaal correct behandeld word daar, maar dat ik me nu wel ontzettend in de kou voelde staan. De iconische mevrouw van Volvo-Assistance was wel erg vriendelijk en meelevend. Waarschijnlijk herkende zij de hormonale fase waarin ik verkeer ;-).