“Zonder het stalletje eronder vind ik de boom gewoon niet compleet”. “Jezus, wat maakt het nou uit”, roep ik nog. “We komen nooit in de kerk! Sterker, we hebben ons dit jaar uit laten schrijven en toch moet die stal weer van zolder”. “Ja”, roepen ook de kinderen “kindje Jezus hoort erbij”. En zo is het gekomen dat onder de boom toch gewoon weer een stal staat. Jozef, Maria, de ezel en de os, de hele Bethlehem-gang is compleet. En Jezus, die ligt al lekker in zijn kribbe, toegedekt met wat hooi uit de caviakooi. Precies zoals het altijd was en naar ik nu vermoed ook altijd zal zijn, hier in huis.
Als gevolg van de schandalige manier van opereren van de katholieke kerk in de afgelopen eeuwen, hakte ik een paar maanden geleden de knoop door en regelde definitief mijn uitschrijving. Maar, zoals ik ook al van de vicaris generaal van het bisdom Utrecht vernam, het doopsel is blijvend. En blijvend is dus ook de edelkitsch in de vorm van het kerststalletje onder de boom. Voor de katholieke kerk geldt blijkbaar het aloude adagium van The Eagles: you can check out any time you like, but you can never leave.
De kerststallen hier in Spanje zijn klassieke kunstwerken. Toen mijn zoon jonger was bouwde ik dan ook altijd wel een stal onder de boom. Vaak met aanvullingen uit zijn ‘dierenkist’ of de uitgebreide Playmobil collectie, waardoor ineens de mannen van Robin Hood rond de krib hingen en bier dronken. En de ‘pissende of kakkende man’-beeldjes mochten ook niet ontbreken. Dat is dan toch weer de Spaanse knipoog naar hun eigen overigens devote katholicisme.
Ik had nooit kerststalletjes en toen kreeg ik er twee jaar geleden één van mijn schoonzus en dit jaar één van mijn moeder (uit Israel, gemaakt van olijfboomhout). Ik begin zonder er iets aan te doen een hele verzameling!
Wat kan helpen is je kinderen iets ouder laten worden, dan op een goede kerstzondag alleen thuis laten en terug thuiskomen om de boel afgefikt te zien 🙂 (Oh yeah, this happened some 43 years ago, toen zus en ik thuis bleven en buiten sneeuwballen gooien met de jongens spannend leek. Een overbuurman zag het vuur en heeft onze inboedel gered. Een kerststal – we hadden een grot van grotpapier – is er daarna nooit meer gekomen 🙂
Wat grappig, wij hadden vroeger thuis ook een grot van grotpapier. Was mijn moeder uren mee bezig om het ding in een natuurlijk model te modelleren. Wat natuurlijk niet lukte.